Ben bu aralar köklerimi bulunduğum topraktan çıkarmaya çalışıyorum. Çünkü toprağım verimsizleşti, iyi beslenemiyordum biraz da zararlı hayvanların saldırısına uğramıştım. Ben de kendimi korumak için yeni bir toprak buldum içimde daha iyi beslenme umuduyla…Ama köklerimden kalbime yakın olanları sızım sızım sızlıyor. Çünkü onlar o verimsiz toprak içinde yaren, dost bulmuştu kendisine…Ne zaman susuz ve gübresiz kalsa oraya doğru yönelirdi…Onları bırakmak en acısı…Ama umuyor ki onlarla başka topraklarda yine karşılacak…
Herkesin yaşadığı ama kendisine has zannettiği tuhaflık içerisindeyim…
Özdemir Asaf’tan alıntı yapan Dostuma…
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek…
